In april zou Lieve starten binnen de poetsdienst als regioverantwoordelijke. Voorheen werkte zij in een ziekenhuis. Toen ze wou starten bleken drie van haar collega’s uit het ziekenhuis corona te hebben en zij milde klachten. De dokter besliste dat ze niet mocht starten. Hierna lezen jullie haar verhaal over plan B!
De lente van 2020 was iets waar ik naar uitkeek. Want ik verwachtte veel goeds zoals : beter weer, veel leuke activiteiten, jarigen in de familie, een weekendje weg met de 80jarige tante… Er was heel wat gepland maar voor al die gebeurtenissen moest een plan B bedacht worden, want reizen, ontmoetingen, feesten met familie… dat kon plots niet meer. Dat werd namelijk gedwarsboomd door Corona. Ook op professioneel vlak had ik plannen, in april ging ik starten als nieuwe regioverantwoordelijke bij de poetsdienst van Korian Home Care. Maar ook daar stak Corona een stokje voor. In plaats van nieuwe avonturen, werd het verplichte quarantaine, een oefening in geduld en met verplichte rust. Maar toen de energie terug was en er uit voorzorg nog even afstand moest gehouden worden, kon ik mij toch van huis uit nuttig maken met het opbellen van de cliënten.
Met een splinternieuwe GSM, kon ik mijn oor te luisteren leggen bij gebruikers van onze diensten. Ik mocht dus telefonisch even op bezoek gaan bij onze gezinnen, dat zag ik helemaal zitten. Vermits iedereen aangemoedigd wordt om in zijn of haar kot te blijven vond ik de meeste mensen thuis. Het werden beklijvende telefoontjes, soms heel praktisch, vrij kort en redelijk zakelijk maar vaak ontstonden lange gesprekken. Het deed bij de meesten deugd om te vertellen, hoe hun leven veranderd was door de lockdown. Hoe hun kinderen, partners en buren taken opnamen. Velen hadden het geluk dat iemand van de mantelzorgers nu door thuiswerk of technische werkloosheid net meer aanwezig konden zijn. Maar niet iedereen was goed omringd, bij enkelen viel de eenzaamheid zwaar. Ook het verplicht binnenblijven is niet te onderschatten. Sommigen waren al weken niet meer buiten geweest om elk risico op besmetting te vermijden. Want die angst is groot, heel wat cliënten hebben dan ook een minder sterk immuunsysteem en horen tot de risicogroep door leeftijd of ziektegeschiedenis. En heel vaak volgde dan : “ik kijk er enorm naar uit om de hulp terug te kunnen opstarten, want ik ben heel tevreden van Korian Home Care, maar ik durf echt niet”. Hierop reageer ik dan heel begripvol. De dagelijkse cijfers en beelden van patiënten met Corona indachtig, doen sterk beseffen dat er geen risico’s kunnen genomen worden. Toch gaf ik soms ook wel aan, dat we voorbereid zijn, dat we er zijn als ze ons nodig hebben. En dat we onze medewerkers al het nodige materiaal en instructies geven om ook in deze moeilijke tijden zorg op te nemen, op een zo veilig mogelijke manier. Enkele cliënten vroegen toch om terug op te starten en die vraag werd dan zo snel mogelijk doorgespeeld aan de desbetreffende collega.
Wat me heel hard opviel was de diversiteit van ons cliënteel, wat ik dan ook dadelijk link met de super krachten van onze medewerkers. Daar wil ik zeker mijn respect voor betuigen, want werken in de thuiszorg, vraagt veel vaardigheden zoals flexibiliteit en inlevingsvermogen. Mooi om te horen waren ook de verhalen van mensen die getuigden : “onze hulp is vorige week komen zwaaien aan het raam”. Blijkbaar heeft die hulp nog een andere post in die straat en toen ze voorbij kwam heeft ze bewust even halt gehouden, om door het gesloten raam een praatje te doen met veel gebaren en oprechte bekommernis. Dat was deugddoend aan weerskanten van het raam. Besluit : Corona zorgt voor heel wat uitdagingen en heel wat zaken kunnen niet doorgaan maar het is duidelijk dat onze sterke band met de cliënten ook in coronatijden blijft bestaan. Het was fijn daarvan getuige te zijn.